مقدمه: با وجود بیش از یک سده تحقیقات در زمینه چگونگی ادراک زمان توسط مغز انسان، پژوهش در مورد تشخیص الگوهای مربوط به ادراک زمان در سیگنال الکتروآنسفالوگرافی (EEG) افراد نادر بوده است. هدف: هدف از این مطالعه تشخیص کوتاه یا بلند بودن بازه مورد قضاوت توسط یک فرد، بر اساس سیگنال الکتروآنسفالوگرافی وی است. روش: در یک تکلیف ادبال شنیداری، از آزمودنی ها خواسته می شد که مدت زمانی محرک ادبال کوتاه (ms400) یا بلند (ms600) را با مدت ارایه محرک های استاندارد (ms500) پیش از آن مقایسه کنند. همزمان با ارایه تکلیف، الکتروآنسفالوگرافی افراد ثبت می شد. سپس نمونه های هدف (پتانسیل های مغزی برانگیخته شده توسط محرک ادبال ms400 یا ms600) و نمونه های غیرهدف (پتانسیل های مغزی برانگیخته شده توسط محرک استاندارد) به الگوریتم های طبقه بندی داده شد. یافته ها: طبقه بند SVM با کرنل RBF توانست با بالاترین صحت طبقه بندی 94. 25% از میان طبقه بندهای درخت تصمیم گیری و شبکه عصبی پرسپترون چند لایه (MLP)، نمونه های مورد آزمایش هدف (بازه ms400) را از نمونه های غیرهدف (بازه های ms500 و ms600) تشخیص دهد. همچنین، این الگوریتم با صحت 93. 98% نمونه های هدف ms600 را از نمونه های غیرهدف (بازه های ms500 و ms400) تشخیص داد و در نهایت با صحت 87. 95% توانست نمونه های مربوط به بازه های ms400 را از ms600 و ms500 تشخیص دهد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان می دهد که یادگیری ماشین می تواند الگوهای مربوط به ادراک بازه کوتاه و بلند را براساس سیگنال الکتروانسفالوگرافی افراد، با دقت بالایی تشخیص دهد.

یک بیماری مزمن و چند عاملی است. مکانیزم های عصب شناختی و رفتاری متعددی در خوردن بیش از اندازه غذا یا خوردن بیش از حد نیاز وجود دارد که ممکن است منجر به چاقی شود. افراد چاق از سوگیری توجه نسبت به سرنخ های مرتبط با غذا رنج می برند. روش های مختلفی برای تعدیل سوگیری توجه وجود دارد، مثل تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روش tDCS بر عملکرد مغز افراد چاق بود. 19 نفر از افراد چاق و دارای اضافه وزن داوطلب مراجعه کننده به کلینیک آتیه بر اساس شاخص های BMI و سن به دو گروه آزمایشی (tDCS) و کنترل (Sham tDCS) تقسیم شدند. ابتدا از نظر متغیرهای دموگرافیک شامل سن، قد و وزن، سابقه چاقی و سایر اختلالات جسمی و روان شناختی مورد بررسی قرار گرفته و امواج مغزی آنها در حالی که یک تکلیف شناختی را انجام می دادند، جهت بررسی مولفه های (ERP) ثبت شد. سپس به مدت 10 جلسه طی 2 هفته در معرض روش های مداخله قرار گرفتند. نتایج نشان داد که روش tDCS باعث ایجاد تغییر معنادار در عملکرد مغز می شود که این تغییر از طریق کاهش دامنه مولفه های P200 و P300 و افزایش دامنه مولفه N200 رخ داد. از آنجا که این مولفه ها با عملکرد شناختی در ارتباط هستند، می توان نتیجه گرفت که عملکرد مغز افراد چاق در هنگام مواجهه با سرنخ های غذا در اثر tDCS تغییر یافته است.

این تحقیق به منظور ارزیابی فعالیت نواحی مختلف مغز در حالت توجه انتخابی دیداری به کمک پتانسیل های وابسته به رویداد ((ERP)) پیشنهاد می شود. توجه انتخابی به محدودیت های ظرفیت پردازشی مغز در پرداختن به چند محرک هم زمان اشاره دارد. متوسط سیگنال های هر دسته از تحریک ها که نسبت به وقوع تحریک از نظر زمانی قفل شده اند، برای استخراج (ERP)ها استفاده می شوند. در این مقاله، استخراج ویژگی توسط ضرایب موجک و شکلی-زمانی، انتخاب ویژگی بهینه توسط مقدار p و معیار پراکندگی و طبقه بندی به کمک ماشین بردار پشتیبان (SVM) با هسته های گوسی و چندجمله ای انجام می شود. در این تحقیق برای ارزیابی نتایج از روش پنج دسته استفاده می شود. نتایج نشان می دهد بیشترین میزان تفکیک بین پاسخ ها را بازه 100 تا 400 میلی ثانیه به کمک روش تحلیل تفکیکی قدم به قدم ایجاد می کند. در اکثر شرکت کنندگان دامنه قله P3b روی تحریک هدف نسبت به غیر هدف بیشتر است. دو دسته هدف و غیر هدف به کمک معیار پراکندگی و SVM با هسته گوسی با درصد صحت متوسط 86.7% از یکدیگر تفکیک شدند. بیشترین صحت مربوط به نواحی گیج گاهی و آهیانه ای بوده و غلبه خاصی در نیم کره های مغزی وجود ندارد. بنابراین روش مورد استفاده از جمله روش های مفید در بازنمایی رفتار مغز در حالت توجه انتخابی دیداری است.

مقدمه: علوم اعصاب شناختی در حال حاضر چندین شاخص و ابزار برای استفاده در حوزه آموزش ایجاد کرده است که منجر به کشف نشان گرهای عصبی برای ارزیابی و بررسی روند یادگیری و تفاوت های فردی شده است. هدف این پژوهش بررسی تفاوت های فردی در مهارت های ریاضی در سطح سایکوفیزیک و پتانسیل های وابسته به رویداد بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی، سی و هشت شرکت کننده راست دست از دانشجویان رشته های مهندسی و غیر مهندسی در دو گروه با مهارت ریاضی بالا و پایین جای گذاری شدند. سپس در حین انجام تکالیف رایانه ای محاسبات عددی سیگنال الکتروانسفالوگرام آنها ثبت شد. نمرات دقت و زمان واکنش و دامنه مولفه منفی در پنجره زمانی 400-200 میلی ثانیه مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با روش تحلیل واریانس مکرر تحلیل شدند. یافته ها: گروه مهارت پایین در دقت و زمان واکنش نسبت به گروه دیگر به طور معنادار عملکرد پایین تری نشان داد (001/0P<). مولفه پتانسیل وابسته به رویداد مورد مطالعه در منطقه آهیانه ای به طور معناداری در گروه مهارت بالا، دامنه بزرگتری داشت، در حالی که دامنه این مولفه در گروه مهارت پایین، در منطقه پیشانی و پیش پیشانی بیشتر بود. همچنین، بین دامنه نواحی قدامی و خلفی در گروه مهارت پایین، اختلاف معناداری وجود داشت در حالی که چنین اختلافی در گروه مهارت بالا مشاهده نشد. نتیجه گیری: به طور کلی افراد با مهارت ریاضی متفاوت فعالیت مغز متفاوتی نشان دادند و مولفه منفی در پنجره زمانی 400-200 میلی ثانیه برای تغییرات فردی در عملکرد ریاضی متفاوت بود.

پژوهش حاضر، با استفاده از روش پتانسیل های وابسته به رویداد (ای. آر. پی)، به بررسی چگونگی پردازش زبان لفظی و استعاری در زبان فارسی و نقش نگاشت مفهومی در فرایند این پردازش پرداخته است. پیش بینی نگارندگان این است که درک جمله های لفظی و جمله های استعاری متعارف همزمان روی می دهد. درک جمله های استعاری بدیع نسبت به جمله های استعاری متعارف کندتر انجام می گیرد. همچنین، پیش بینی شد، نگاشت مفهومی در استعاره های متعارف و استعاره های بدیع به شیوه ای متفاوت روی می دهد. چهارصد جمله لفظی، استعاری متعارف، استعاری بدیع و بی معنی (هر وضعیت صد جمله) با استفاده از نرم افزار سایکوپای طراحی شد و روی صفحه رایانه نمایش داده شد. امواج مغزی 22 آزمودنی به هنگام خواندن این جمله ها، با استفاده از دستگاه ثبت ای. ای. جی ثبت گردید. اطلاعات مربوط به دامنه میانگین مولفه N400، با استفاده از نرم افزارهای ای. ای. جی لب و ای. آر. پی لب استخراج شد. داده ها، با استفاده از روش اندازه گیری تکراری (آنوا) و مقایسه دوسویه در نرم افزار اس. پی. اس. اس تحلیل گردید. یافته های مربوط به روش پتانسیل وابسته به رویداد نشان داد که جمله های لفظی و استعاری متعارفپردازش یکسانی دارند. استعاره های متعارف سریع تراز استعاره های بدیع پردازش می شوند. نگاشت مفهومی در درک استعاره های بدیع به وسیله فرایند قیاس روی می دهد، اما در درک استعاره های متعارف از طریق فرایند مقوله بندی روی می دهد.

اوتیسم یک بیماری عصبی رشدی است که شامل اختلال در تعامل و ارتباطات اجتماعی، رفتار تکراری یا کلیشه ای است. در تعدادی از کودکان اوتیسم (تندکار) میزان حساسیت به تحریکات صوتی بسیار زیادتر از حد نرمال است. در مقابل در بعضی دیگر از این کودکان (کندکار) این حساسیت کمتر از حد نرمال است. هدف از پژوهش حاضر ارایه راه کاری برای ارزیابی سیستم شنیداری کودکان تندکار وکندکار با استفاده از پتانسیل های وابسته به رویداد مغزی ((ERP)s) است. سیگنال مغزی از 10 کودک اوتیسمی (2 دختر) با میانگین سن 7. 7 سال و انحراف استاندارد 2. 31 سال اخذشده است. به منظور ثبت (ERP)، 2000 تحریک شنیداری بر اساس الگوی MisMatch Negetivity (MMN) برای شرکت کنندگان پخش شده است. این تحریکات شامل 1600 تحریک استاندارد با فرکانس 1000 هرتز، تحریک انحرافی با فرکانس 1300 هرتز و تحریک نویز با فرکانس های 1500، 1000، 500 و 2000 هرتز می باشد. به منظور تحلیل داده ها 18 ویژگی زمانی، در هر سه نوع تحریک (استاندارد، انحرافی و نویز) از مولفه های (ERP) استخراج شده و درنهایت ویژگی های معنی دار انتخاب شده اند. بر اساس نتایج حاصل شده در تحریکات انحرافی، افزایش معنی دار مجموع ناحیه مثبت کانال Pz (p=0. 028) در گروه تندکار نسبت به گروه کندکار مشاهده شده است. همچنین در تحریکات نویز، افزایش معنی دار مجموع ناحیه مثبت کانال C4 (p=0. 028) و مجموع ناحیه مثبت کانال Pz (p=0. 009) در گروه کندکار نسبت به گروه تندکار مشاهده شده است. درنتیجه در کودکان اوتیسمی تندکار هنگام مواجهه با صداهای انحرافی فعالیت نورونی در ناحیه آهیانه ای افزایش یافته است، اما در کودکان اوتیسمی کندکار هنگام مواجهه با صداهای نویز افزایش فعالیت نورونی در نواحی مرکزی و آهیانه ای رخ داده است؛ بنابراین این روش در ارزیابی کودکان طیف اوتیسم ازنظر میزان حساسیت به حس شنوایی سودمند است.

مقدمه: تمرین در یک مهارت خاص نه تنها منجر به عملکرد بهتر در حرکت می­ شود، بلکه تعدیل و تنظیمات عصبی در مناطق مختلف مغز را نیز ایجاد می­ کند. هدف: هدف این مطالعه بررسی روانشناختی پتانسیل حرکتی وابسته به رویداد در نواحی قشری مرتبط با حرکت حین اجرای تکالیف ساده و پیچیده بود. روش: نوع پژوهش، نیمه آزمایشی و طرح اجرا پس آزمونی تک مرحله­ ای بدون گروه کنترل بود. شرکت کنندگان تحقیق حاضر را کلیه بازیکنان تنیس روی میز مرد راست دست 20 تا 32 ساله شهر تهران در سال 1398 تشکیل دادند، که تعداد 8 نفر نمونه به صورت در دسترس انتخاب شدند. جمع آوری داده­ ها در محل آزمایشگاه ملی نقشه پردازی مغز انجام شد. همچنین از پرسشنامه دست برتری آنت (1970)، تست چشم برتری کارت سوراخ‎دار (1910)، دستگاه توپ انداز روبوپونگ نیوجی مدل 2050، آزمون ویژه ضربات تنیس روی میز (2016)، جهت ثبت سرعت از رادارگان و به منظور اندازه ­گیری دقت از دوربین و امتیازدهی داوران استفاده شد. همچنین از آزمون آماری تحلیل واریانس دوراهه جهت بررسی تفاوت­ ها در دو سطح پیچیدگی تکلیف در نرم افزار SPSS نسخه 24 استفاده شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد، دامنه پتانسیل حرکتی در ناحیه قشر حرکتی اولیه در تکلیف ساده نسبت به تکلیف پیچیده دامنه بیشتری داشت (0/012=P)، اما نواحی قشر پیش حرکتی (0/008=P) و قشر آهیانه ­ای خلفی (0/026=P) تکلیف پیچیده دامنه بیشتری نسبت به تکلیف ساده داشتند. نتیجه­ گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که دامنه پتانسیل حرکتی به سطح پیچیدگی تکلیف وابسته است. از این رو پیشنهاد می­ شود در بررسی پتانسیل­ های وابسته به رویداد، تکالیف با سطح پیچیدگی مختلف مد نظر قرار گیرد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: اجتناب از نابرابری به معنای تمایل به گذشتن از مقداری از سرمایه به جهت دریافت نکردن کمتر یا بیشتر از شریک اجتماعی است. این مؤلفه عامل کلیدی در برقراری عدالت است. مطالعه حاضر با هدف بررسی همبسته های عصب شناختی اجتناب از نابرابری و اثر عضویت گروهی بر این رفتار در کودکان 6 ساله انجام گرفت. روش کار: جامعه آماری این پژوهش شامل کودکان سالم 6 ساله شهر تهران در سال 1397-1396 بود. بدین منظور، 15 کودک (4 دختر، 11 پسر) ساکن شهر تهران در این مطالعه شرکت کردند. در تکلیف اولتیماتوم، پیشنهادهای برابر/نابرابر از سوی افراد گروه خودی و غیرخودی به کودکان شرکت کننده ارائه شد. ثبت داده های امواج مغزی نیز از طریق دستگاه EEG8 و کلاه 32 کاناله صورت گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که کودکان به طور معناداری پیشنهادهای برابر را بیشتر از پیشنهادهای نابرابر سودمند و ناسودمند (001/0=P) و پیشنهادهای ارائه شده توسط گروه خودی را بیشتر از گروه غیرخودی (041/0=P) پذیرفتند. همچنین طول موج FRN در پاسخ به پیشنهادهای نابرابر بیشتر از پیشنهادهای برابر بود، این اثر در رابطه با پیشنهادهای ارائه شده توسط گروه خودی نیز مشاهده شد. علاوه بر این طول موج P300 در مواجهه با پیشنهادهای برابر و نابرابر سودمند از سوی گروه خودی بیشتر بود. نتیجه گیری: از یافته های مطالعه حاضر می توان این گونه نتیجه گیری کرد که امواج مغزی زودهنگام هیجانی و دیرهنگام شناختی در پاسخ به بی عدالتی و عدالت ادارک شده توسط کودکان قابل شناسایی است.

هدف: سطوح بالای همیاری در جوامعی شکل می­ گیرد که در آن افرادی که از هنجارهای خاصی تخطی می­ کنند، با رفتار تنبیهی دیگران مواجه شوند. هدف مطالعه حاضر تفکیک انواع واکنش افراد به پیشهادهای ناعادلانه و بررسی مولفه­ های الکتروفیزیولوژیک آنان بود. روش: 40 نفر با جنسیت مذکر از دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی از طریق نمونه گیری در دسترس در این مطالعه شرکت کردند و واکنش آنها در شکل اصلاح­ شده بازی ­های دیکتاتور و اولتیماتوم مورد سنجش و ارزیابی قرار گرفت. یافته ­ها: یافته­ها نشان داد که به طور کلی بیشتر شرکت­کنندگان پیشنهادهای ناعادلانه را نپذیرفتند و به همین میزان در DG ناعادلانه رفتار کردند. تحلیل خوشه ­بندی سلسله مراتبی نشان داد که افراد بر اساس پیوستار عادلانه-ناعادلانه در هر دو بازی، به چهار گروه تقسیم می ­شوند که رفتار گروه اول (10 نفر) در چهارچوب تنبیه­ نوع ­دوستانه خالص قرار گرفت و رفتار سایر گروه­ ها در بردارنده یک نوع خودخواهی و تناقض رفتاری بود. داده­ های الکتروفیزیولوژیک نشان داد که در گروه اول دامنه FRN و P300 پایین­تری در مقایسه با سایر گروه ­ها وجود داشت. نتیجه­ گیری: این مطالعه فهم ما از زیربنای ادراک عدالت توسط پاسخ دهندگان را عمیق­تر می ­کند و به ما امکان می دهند تا فرآیندهایی را که به طور خاص برای ارزیابی پیشنهادات منصفانه و ناعادلانه وجود دارند را ارزیابی کنیم. بر طبق اطلاعات ما این مطالعه اولین بررسی است که تفاوت داده­ های عصبی مبتنی بر پتانسیل فراخوانده رویداد، برخواسته از تنبیه نوع ­دوستانه با سایر شکل­ های تنبیه را نشان می­دهد و تلویحات کاربردی مهمی در مورد تکامل همیاری فراهم می ­کند.